Klasyczne wprowadzenie o. Weisheipla jest książką specyficzną. Aby zrozumieć jej wartość dla każdego tomisty w pracy nad Tomaszem i jego myślą nie od rzeczy będzie porównanie tego właśnie wprowadzenia z rolą, jaką dla każdego botanika spełnia … klucz do oznaczania roślin. Oczywiście z kluczem takim trzeba się kiedyś szczegółowo i rzetelnie zapoznać, a nawet po prostu należy się go nauczyć, niemniej jednak każdy botanik będzie go trzymał pod ręką i sięgał doń często É zawsze ilekroć wybierać się będzie w teren swoich badań. Podobni jest z książką Weisheipla É można ją przeczytać äod deski do deskiö, niemniej jednak nie raz trzeba będzie po nią sięgać pracując nad konkretnym zagadnieniem, czy konkretnym dziełem św. Tomasza. Jeśli na przykład zainteresuje nas dziełko De ?ternitate mundi wystarczy otworzyć książkę gdzieś przy końcu, na katalogu dzieł, który nie tylko podpowie nam kiedy i gdzie tekst powstał, ile zachowało się kompletnych rękopisów i jakimi wydaniami obecnie dysponujemy, ale też określi nam stopień pewności, co do autentyczności dzieła i kontekstu powstania, a wreszcie odeśle nas w głąb książki, gdzie znajdziemy szczegółowy historyczny i ideowy kontekst powstania dziełka i wszystkie możliwe informacje uczciwie oparte na źródłach. Sam autor tak pisał o swoim dziele: äZasiadając do pisania tej książki postanowiłem, że ma to być taka książka, jaką powinienem był sam przeczytać, gdy zaczynałem moje studia tomistyczne ponad trzydzieści lat temu. Ta myśl była dla mnie zawsze najważniejsza. W miarę jednak rozwoju dzieła przekonywałem się, że piszę książkę, która powinna stale leżeć na mojej półce, nie tylko po to, żeby się do niej odwoływać, lecz również po to, żeby ją stale poprawiać, gdyż wciąż jest jeszcze mnóstwo spraw dotyczących życia, myśli i dzieła Tomasza, których naukowcy nie znają bądź nie rozumieją. (…) Jest moim szczerym pragnieniem, aby ta książka stała się pomocą na drodze poszukiwania filozoficznej i teologicznej prawdy. W nadchodzących dziesięcioleciach możemy się spodziewać ożywionego zainteresowania studiami nad doktryną Tomasza z Akwinu. To ożywione zainteresowanie nie będzie być może udziałem ośrodków kościelnych, lecz raczej świeckich oraz indywidualnych naukowców. Mając to na uwadze pokusiłem się o podanie możliwie pełnego obrazu życia, myśli i dzieła Tomasza. (…) Gdy ma się na uwadze gwałtowną opozycję wobec tomizmu w szkołach współczesnych, to trudno oprzeć się przekonaniu, że następnych kilka dziesięcioleci cechować będzie tendencja przeciwna, skłaniająca do głębszego i bardziej realistycznego poznania äPowszechnego Doktoraö, którym jest Doctor Communis Średniowieczaö.